Deszczowa inspiracja

Brzmi banalnie? Będziecie zaskoczeni, do czego może zainspirować jesienny deszczyk :)

Przygotowałyśmy deszczowe zdjęcia, wiersz Leopolda Staffa, kolczyki - parasolki, deszczowe paznokcie, propozycję filmową i deszczowe piosenki :) Zapraszamy serdecznie!

Pamiętajcie, że każde zdjęcie można powiększyć, klikając na nie.

Deszczowe zdjęcia

 

Wiersz Leopolda Staffa "Deszcz jesienny" 

 

Jest to bardzo znany utwór (pewnie szczególnie dla młodzieży szkolnej) :)

Nie chcemy tu oceniać jego wartości poetyckiej, ponieważ nie znamy się na tym. Chcemy pokazać Wam, co ciekawego można w nim odkryć. Uwaga :) Nie jesteśmy po studiach humanistycznych i jesteśmy raczej umysłami ścisłymi, więc jeśli jakieś informacje zawarte tutaj będą błędne, to bardzo prosimy o komentarz!

Nastrój panujący w wierszu możemy określić jako melancholijny, refleksyjny.
Konstrukcja utworu to refreny ("O szyby deszcz dzwoni...") oddzielające zwrotki - obrazy poetyckie. Możemy przypuszczać, że podmiot liryczny naprawdę widzi szyby w kroplach deszczu, jednak reszta opisów ma za zadanie oddać jego uczucia. Mamy więc do czynienia z psychizacją krajobrazu.
"Deszcz jesienny" jest wierszem sylabotonicznym (dwunastozgłoskowiec ze średniówką po 6 sylabie; w każdym zestroju akcentowym akcent pada na środkową sylabę - amfibrach).
Warto wspomnieć także o rymach - rymy parzyste, a także o instrumentacji głoskowej, czyli wyrazach dźwiękonaśladowczych ("pluszcze", "dzwoni") oraz nagromadzeniu głosek, takich jak "sz", "cz", "dż" (echolalia).
Obrazy poetyckie przedstawione w zwrotkach dotyczą nieuchronności śmierci i poczucia beznadziejności. Możemy wywnioskować, iż podmiot liryczny jest dekadentem i wyznaje filozofię Schopenhauera. Zostało to podkreślone przez padający wciąż deszcz symbolizujący łzy. 

Deszcz jesienny

O szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny
I pluszcze jednaki, miarowy, niezmienny,
Dżdżu krople padają i tłuką w me okno...
Jęk szklany... płacz szklany... a szyby w mgle mokną
I światła szarego blask sączy się senny...
O szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny...

Wieczornych snów mary powiewne, dziewicze
Na próżno czekały na słońca oblicze...
W dal poszły przez chmurną pustynię piaszczystą,
W dal ciemną, bezkresną, w dal szarą i mglistą...
Odziane w łachmany szat czarnej żałoby
Szukają ustronia na ciche swe groby,
A smutek cień kładzie na licu ich młodem...
Powolnym i długim wśród dżdżu korowodem
W dal idą na smutek i życie tułacze,
A z oczu im lecą łzy... Rozpacz tak płacze...

To w szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny
I pluszcze jednaki, miarowy, niezmienny,
Dżdżu krople padają i tłuką w me okno...
Jęk szklany... płacz szklany... a szyby w mgle mokną
I światła szarego blask sączy się senny...
O szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny...

Ktoś dziś mnie opuścił w ten chmurny dzień słotny...
Kto? Nie wiem... Ktoś odszedł i jestem samotny...
Ktoś umarł... Kto? Próżno w pamięci swej grzebię...
Ktoś drogi... wszak byłem na jakimś pogrzebie...
Tak... Szczęście przyjść chciało, lecz mroków się zlękło.
Ktoś chciał mnie ukochać, lecz serce mu pękło,
Gdy poznał, że we mnie skrę roztlić chce próżno...
Zmarł nędzarz, nim ludzie go wsparli jałmużną...
Gdzieś pożar spopielił zagrodę wieśniaczą...
Spaliły się dzieci... Jak ludzie w krąg płaczą...

To w szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny
I pluszcze jednaki, miarowy, niezmienny,
Dżdżu krople padają i tłuką w me okno...
Jęk szklany... płacz szklany... a szyby w mgle mokną
I światła szarego blask sączy się senny...
O szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny...

Przez ogród mój szatan szedł smutny śmiertelnie
I zmienił go w straszną, okropną pustelnię...
Z ponurym, na piersi zwieszonym szedł czołem
I kwiaty kwitnące przysypał popiołem,
Trawniki zarzucił bryłami kamienia
I posiał szał trwogi i śmierć przerażenia...
Aż, strwożon swym dziełem, brzemieniem ołowiu
Położył się na tym kamiennym pustkowiu,
By w piersi łkające przytłumić rozpacze,
I smutków potwornych płomienne łzy płacze...

To w szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny
I pluszcze jednaki, miarowy, niezmienny,
Dżdżu krople padają i tłuką w me okno...
Jęk szklany... płacz szklany... a szyby w mgle mokną
I światła szarego blask sączy się senny...
O szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny...

Kolczyki parasolki 

 

1. Znajdź dużą nakładkę na koralik. Ja rozmontowałam wielkie korale, a ponieważ tak duża biżuteria niezbyt leży w mojej estetyce, długo zastanawiałam się jak je wykorzystać.

2. Weź proste szpilki jubilerskie lub tak jak ja wyprostuj szpilki z pętelkami. Zwiń krótszą i dłuższą szpilkę razem.

3. Zakrzyw zrobioną spiralkę tak aby przypominała rączkę parasolki.

4. Nałóż małą nakładkę, która będzie stabilizowała górę parasola. Potem nałóż dużą, ozdobną nakładkę. Zrób pętelkę. Parasolka jest już gotowa. Można zrobić z niej kolczyki, naszyjnik lub zawieszkę do bransoletki.

6. Nałóż gotową parasolkę na bigiel. Tak wyglądają gotowe parasolki kolczyki :)

Propozycje muzyczne 

"Imię deszczu" - Andrzej Piaseczny

"Modlitwa o złoty deszcz" - Bajm (Beata Kozidrak)

Wiedzieliście o tym, że na YouTube można posłuchać padającego deszczu... przez 3 godziny bez przerwy? :D

Deszczowe paznokcie

 

Bardzo przepraszam, że zdjęcia nie są idealne :(

1. Pomaluj paznokcie dwiema warstwami lakieru.

Wybrałam czarny odcień Golden Rose Rich Color

2. Za pomocą sondy do zdobień lub cienkiego pędzelka oraz białego lakieru wykonaj kropelki deszczu.

Użyłam bieli Golden Rose z serii Rich Color.

3. Niektóre z kropelek pomaluj niebieskim lakierem. Możesz poprawić wszelkie niedociągnięcia czarnym lakierem.

Błękit - Rimmel

4. Pokryj całość bezbarwnym lakierem.

Standardowo w moim przypadku jest to Essence the gel.

5. Tak prezentują się gotowe paznokcie. Mam nadzieję, że mimo nie najlepszej jakości zdjęć i paru niezbyt pięknych kropelek, zainspirujecie się moją propozycją :) Wam na pewno deszczowe paznokcie wyjdą znacznie lepiej :P

Propozycja filmowa - "Deszczowa piosenka"

Jest to musical z 1952 roku, lecz akcja filmu toczy się w 1927 roku, czyli w roku, w którym odbyła się premiera pierwszego filmu dźwiękowego "Śpiewak jazzbandu". W związku z końcem epoki kina niemego główni bohaterowie "Deszczowej piosenki", czyli para aktorów, stają przed trudnym wyzwaniem. Piękna Lina Lamont ze względu na swój głos będzie miała spore problemy z utrzymaniem się u szczytu sławy.

W przeciwieństwie do tak wielu współczesnych filmów "Deszczowa piosenka" nie przeraża, nie oburza, nie wzbudza skrajnych emocji ani kontrowersji, lecz po prostu zachwyca. Bardzo ładna muzyka wprowadza nas w nastrój tamtych lat, poprawia humor. Niewątpliwie jest ona ozdobą, a czaru dodają ciekawe choreografie taneczne. Niestety, nasz angielski nie jest na najwyższym poziomie ;) Z tego powodu niewiele zrozumiałyśmy z treści piosenek.

Nasze serce skradły piękne stroje. Wspaniale było zobaczyć na ekranie suknie z lat 20. Na wyróżnienie zasługuje też bardzo dobra gra aktorska w szczególności Gene Kelly. Dodatkowo klimat tamtych lat wspaniale oddaje sceneria, na tle której odgrywa się urocza miłosna historia.

Naszym zdaniem jest to film, który bardzo przyjemnie się ogląda :)

Zachęcamy do przedstawienia swojej opinii w komentarzach.

---

Dziękujemy za przeczytanie postu z inspiracjami. Zachęcamy do wykonania własnych prac :) Podzielcie się z nami swoimi pomysłami, uwagami i pytaniami w komentarzach. Mamy nadzieję, że zainspirowałyśmy kogoś do skorzystania z naszych pomysłów.

Jeśli chcesz być na bieżąco, polub nas na Facebooku. Tam pojawiają się informacje o nowych postach.

Zapraszamy też do obserwowania naszego bloga i profilu na Instagramie :)