Inspiracja muzyką

Troszkę nas tutaj nie było, ale przybywamy z muzyczną inspiracją ;) Jeśli tęsknicie za nami pomiędzy wpisami, to zapraszamy na naszego Facebooka i Instagrama.

Przygotowałyśmy recenzję filmu, muzyczne paznokcie, pierścionek z kluczem wiolinowym, zdjęcia oraz muzykę!

Zdjęcia

 

Muzyka

 

W muzycznym poście nie mogło zabraknąć kilku fajnych piosenek :)

Gust muzyczny Weroniki

Choć lubię śpiewać, to nie należę raczej do ludzi, którzy nie mogliby przeżyć bez muzyki. Nie używam nigdy słuchawek, a więc słucham muzyki rzadko (na pewno nie robię tego codziennie), tylko w swoim pokoju i zazwyczaj bardzo cichutko.
Lubię spokojnie melodie, ale zdarza mi się włączyć cięższe brzmienia (np. Die Toten Hosen). Mój repertuar ogranicza się do 100-150 utworów (z czego pewnie 80 kwalifikuje się do usunięcia ;P ), które mam na telefonie i prawie się nie zmienia.

Słucham głównie niemieckich utworów.
Mam trzech ulubionych wokalistów :)

Andreas Bourani, np. "Sein"

Anett Lousian, np. "Chancenlos"
Uwielbiam jej słodziutki głos.

Jördis Tielsch, np. "Kleine Stadt, großes Kino"

Z niemieckiej muzyki polecam Wam również te dwie piosenki:

Nena - "In meinem Leben"

Sarah Connor - "Wie schön du bist"

Jeśli chodzi o polską muzykę, to słucham jedynie zespołu Varius Manx i Anity Lipnickiej (która przez pewien czas była w zespole).

Anita Lipnicka - "I wszystko się może zdarzyć"

Muzyki po angielsku raczej unikam. Zachęcam Was do odsłuchania moich propozycji. Nie zrażajcie się, że są po niemiecku. Też kiedyś nie lubiłam tego języka!

Gust muzyczny Tereski

Nie mam jeszcze ukształtowanego gustu muzycznego, a poza tym rzadko mam, niestety, warunki do słuchania muzyki. Kiedy słucham czegoś w tle, do czynności na których muszę się koncentrować, to preferuję muzykę klasyczną, ewentualnie relaksacyjną. Kiedy nie potrzebuję być maksymalnie skupiona, lubię piosenki przedstawiające jakąś historię. Mimo że nie śpiewam najlepiej, to bardzo lubię to robić. Dlatego zazwyczaj słucham polskich utworów, ewentualnie coverów. Przykładem mogą być wykonania Studia Accantus, piosenki z bajek Disneya oraz wykonania Kaczmarskiego.

Oto kilka utworów, które mogę Wam polecić:

Ludwig Van Bethoveen "Dla Elizy"

Studio Accantus - "Tylko jedno życie masz"

Studio Accantus - "Dumka na dwa serca"

"Król Lew 2" - "Jeden z nas"

"Dzwonnik z Notre Dame" - "Modlitwa Esmeraldy"

Jacek Kaczmarski - "Przejście Polaków przez Morze Czerwone"

Muzyczne paznokcie

1. Pokryłam paznokcie dwiema warstwami białego lakieru, a w zasadzie aktywatora koloru od P2...
Pewnie jesteście ciekawi, co to za cudo :D

Z tyłu opakowania producent twierdzi, że mamy do czynienia z aktywatorem neonowych lakierów. Ponadto czytamy, że wystarczy 1 warstwa aktywatora + 1 warstwa koloru.
Jak możecie zauważyć na zdjęciu - nawet dwie warstwy nie są w pełni kryjące, ale lakier bardzo fajnie się rozprowadza. Jest to jednak zupełnie zwykły biały lakier - bardzo porównywalny z Golden Rose Rich Color ;)

Dla porównania na górze tipsa nałożyłam po jednej warstwie Golden Rose, na dole (od połowy) P2. Po lewej widać kolor 020, a po prawej 060 (również po 1 warstwie).

2. Wracając do muzycznych paznokci... Na białą bazę nałożyłam małym pędzelkiem złotą i srebrną farbkę akrylową. Mieszałam je ze sobą, wykonując jedynie poziome ruchy pędzelkiem (prawo-lewo). Jest to dość czasochłonne, żeby rozłożyć kolory podobnie na wszystkich paznokciach, ale efekt jest tego wart!

Następnie wyczyściłam wały boczne paznokci. (Zdjęcie w sztucznym świetle.)

3. Czas na naklejki wodne i bezbarwny lakier od Essence :)
Jak Wam się podobają muzyczne paznokcie?

Recenzja filmu "Pianista"

 

Film jest ekranizacją wspomnień Władysława Szpilmana, wybitnego polskiego pianisty o żydowskim pochodzeniu z okresu II wojny światowej.
Ukazuje jak zmienia się rzeczywistość zwykłego człowieka i rozpoczyna walka o przetrwanie. Podczas okupacji pianista traci najpierw majątek, w tym ukochany fortepian. Jednak największą traumą było dla niego rozstanie z rodziną wywiezioną do obozu koncentracyjnego w Treblince. Bohaterowi udaje się jednak uciec...



Jest to poruszający i smutny film, jak wszystkie dotyczące tej tematyki. Jednak w przeciwieństwie do niektórych produkcji tego typu, nie wydaje się sztuczny ani przesadzony. Na tle innych wypada bardziej realistycznie. Jest oparty na faktach i być może właśnie dlatego porusza widza. Podbija jego serce autentycznością. Nie znajdziemy tu idealizacji i przesadnie heroicznych czynów, a prawdziwe wydarzenia, które mają o wiele silniejszą moc.

Cała akcja jest zrozumiała dla osób z przeciętną, niezbyt pogłębioną wiedzą historyczną (za takie właśnie się uważamy). Bez problemu można wczuć się w sytuację bohatera, gdyż poszczególne etapy wydarzeń zostały szczegółowo ukazane. Zdecydowanie ogromną zaletą filmu jest fakt, że obserwujemy historię z punktu widzenia cywila, który przeżywa to wszystko w prawdziwy, ludzki sposób. Dzięki temu możemy również dokładnie zrozumieć, jak wydarzenia, które my znamy tylko z podręczników historii, wpływały na losy zwykłych ludzi. Władysław Szpilman przedstawiony jest po prostu jako człowiek. Cieszy nas, że nie został w nienaturalny sposób wyidealizowany. Chociaż porusza go okrucieństwo, którego wciąż jest świadkiem, jak każdy człowiek walczy przede wszystkim o przetrwanie swoje i swojej rodziny.

W filmie ukazanych było wiele poruszających scen. Najbardziej szokowała nas łatwość zabijania. Niemieccy żołnierze potrafili wystrzelić z bardzo błahych powodów. Scena zrzucenia z okna mężczyzny na wózku inwalidzkim poruszyła nas do głębi. Widok Żydów zmuszanych do tańca również pozostanie w naszej świadomości. Takie filmy naprawdę zmieniają nasze postrzeganie o wojnie i tworzą uczucia, których zwykłe lekcje historii w szkołach nie są w stanie wyzwolić. Takie coś trzeba po prostu przeżyć (choć tego oczywiście nikomu nie życzymy), aby zrozumieć. Jednak ekranizacje historii ludzi z czasów wojny zbliżają nas do tego przeżywania.
W filmie bardzo dobrze odwzorowano Warszawę z czasów II wojny światowej. Całości dopełnia muzyka, która towarzyszy nam, dyskretnie podkreślając akcję.

Naszym zdaniem "Pianista" jest o wiele lepszą produkcją od "Biegnij, chłopcze, biegnij" czy "Powstania warszawskiego".
Jak najbardziej dostrzegamy konieczność tworzenia i oglądania takich filmów, by zwiększyć naszą świadomość o tamtych czasach, choć przyznajemy szczerze, że z własnej woli raczej nie sięgamy po produkcje o tej tematyce.
Warto obejrzeć choć jeden film o czasach wojny. Jeżeli akurat jakiś wybieracie, to polecamy Wam właśnie ten.

 Pierścionek z kluczem wiolinowym

 

Za pomocą narzędzi jubilerskich zwinęłam drut. Zaczęłam od dwóch pierścieni (które miały symbolizować część pięciolinii), a następnie ukształtowałam klucz wiolinowy.

Całość pomalowałam czarną farbą akrylową. Taki gadżet to wspaniały prezent dla miłośnika muzyki. Jest niezwykle oryginalny, a przy tym nie wymaga posiadania wielu kosztownych materiałów do wykonania :)

---

 
Dziękujemy za przeczytanie postu z inspiracjami. Zachęcamy do wykonania własnych prac :) Podzielcie się z nami swoimi pomysłami, uwagami i pytaniami w komentarzach. Mamy nadzieję, że zainspirowałyśmy kogoś do skorzystania z naszych pomysłów :)

Wszystkie zdjęcia zostały wykonane przez nas oprócz plakatu filmu, który pochodzi ze strony filmweb.pl

Jeśli chcesz być na bieżąco, polub nas na Facebooku. Tam pojawiają się informacje o nowych postach.

Zapraszamy też do obserwowania naszego bloga i profilu na Instagramie :) 

Jeśli macie jakieś ciekawe pomysły na wpisy napiszcie je pod spisem postów!